Fotoverhaal 'Sam op de IC'

Dit is Sam. Hij gaat met zijn moeder naar het ziekenhuis. Niet omdat hij ziek is, maar omdat hij op bezoek gaat. Zijn vader is ziek. Hij ligt op de intensive care. Daar kom je terecht als je heel ziek bent. De verpleegkundigen letten daar extra goed op je.

Hee, dat is grappig! Als je op de grote knop drukt, zwaaien de deuren vanzelf open! Nu kunnen Sam en zijn mama doorlopen. Sam ziet een lange gang en vindt het eigenlijk best een beetje spannend. Sam en zijn mama melden zich aan.

Kijk, daar komt een verpleegkundige aan. Ze zegt Sam gedag, en zegt dat ze Karin heet. Karin zal even kijken hoe het met papa gaat en of Sam al naar hem toe kan.

Sam en zijn mama hangen hun jas aan de kapstok. Ze gaan op een stoel zitten wachten tot Karin terugkomt.

Dan komt Karin er weer aan. Ze neemt Sam en zijn mama mee naar de kamer van papa.

Papa ligt in bed. Er staan heel veel apparaten om hem heen. Op het beeldscherm bewegen allemaal gekleurde lijntjes. Daaraan kunnen de dokters zien hoe het met papa gaat. Karin zegt tegen Sam dat hij alles mag vragen wat hij maar wilt.

Met de apparaten kunnen de verpleegkundigen papa goed in de gaten houden. Sam hoort af en toe ook geluiden, zoals een piepje en dat hoort ook zo.

Karin laat het bed van papa een stukje zakken. Nu kan Sam hem beter zien. Hij heeft een blauw nachthemd aan en hij slaapt. Eigenlijk ziet zijn vader er een beetje gek uit! Hij heeft allemaal draden over zich heen. En er zit een soort knijper op zijn vinger.

De buis in zijn mond helpt papa met ademen. Sam wil best even de hand van zijn papa vasthouden. Papa is zo diep in slaap, dat het lijkt of hij er niks van merkt.

Mama praat tegen papa, want mama zegt dat hij haar en Sam misschien wel kan horen. Sam zegt zachtjes ‘Hoi papa’.

Dan komt de dokter. Hij komt kijken hoe het gaat met de vader van Sam. Hij zegt Sam gedag en praat even met mama. Hij kijkt ook naar de apparaten en gaat dan weer weg.

Sam mag van Karin ook even de knijper op zijn vinger hebben. Dat voelt een beetje gek, maar het doet niet zeer.

Dan pakt mama Sam’s tekening uit haar tas. Sam mag hem ophangen boven het bed van papa.

Als het bezoekuur weer voorbij is zeggen ze papa gedag. Sam vraagt of hij papa nog een kus mag geven. Karin antwoordt dat een kus geven natuurlijk mag en dat papa dit vast heel fijn vindt. Sam vindt het wel een beetje spannend met al die draadjes om papa heen, maar het gaat hartstikke goed.

Dan lopen Sam en mama weer naar de gang. Samen staan ze nog even in de deuropening en kijken naar papa. Zachtjes zegt Sam: ‘Dag papa’.

Sam is verdrietig en praat er nog even over met mama en Karin in de familiekamer. Het lijkt hem eigenlijk niet zo leuk, al die slangetjes en draden aan je arm en hoofd. Maar hij weet nu dat het nodig is. En dat de verpleegkundigen heel goed op zijn vader passen. En goed voor hem zorgen.