Het hart trekt regelmatig samen door elektrische prikkels, maar soms kan dit ritme verstoord raken, wat leidt tot ritmestoornissen. Er bestaan verschillende ritmestoornissen.
Hartritmestoornissen
Meer over hartritmestoornissen
De werking van het hartritme
In rust trekt de hartspier gemiddeld 60 tot 70 keer per minuut samen, maar bij inspanning kan dit oplopen tot 150 à 180 keer per minuut. Dit samentrekken ontstaat door een elektrische prikkel in de sinusknoop, gelegen in de rechterboezem van het hart. Deze prikkel verspreidt zich over de boezems en passeert de AV-knoop, die de prikkel even vasthoudt voordat deze de kamers bereikt.
Ritmestoornissen
Als de elektrische prikkel te langzaam, te snel of verkeerd door het hart loopt, ontstaan er ritmestoornissen. Deze zijn onder te verdelen in boezemritmestoornissen en kamerritmestoornissen, elk met hun eigen variaties.
Boezemfibrilleren
Boezemfibrilleren is de meest voorkomende ritmestoornis. De kans op het ontwikkelen ervan neemt toe met de leeftijd. Hoewel goedaardig, is het belangrijk om de hartslag rond de 100 slagen per minuut te houden en bloedverdunners te gebruiken om bloedpropjes te voorkomen.
Kamerritmefibrilleren
Kamerritmefibrilleren is zeldzamer en ernstiger. Hierbij trekken de hartkamers niet effectief samen, wat de bloedtoevoer vermindert. Behandeling richt zich op het aanpakken van de oorzaak en het voorschrijven van medicatie. Soms is het plaatsen van een ICD (implanteerbare defibrillator) noodzakelijk.